Słowiński Park Narodowy zwany jest krainą wody, wiatru i piasku. Wiatr w znaczący sposób kształtuje krajobraz oraz wpływa na życie biologiczne tej, chciałoby się powiedzieć, wietrznej krainy. Bryza to jeden z typów obiegu powietrza (wiatr o charakterze lokalnym), składowa pogody. Jeszcze inny typ przedstawiają sobą wiatry warunkowane stałym przemieszczaniem się frontów atmosferycznych znad Atlantyku na wchód. To wszystko sprawia, że warunki klimatyczne w Słowińskim Parku Narodowym w znacznej mierze zależą od wiatrów i im podlegają.
To dlatego też średnia liczba dni z tzw. ciszą to zaledwie 4,9. Wiatr zwykle wieje tu z prędkością 4,5 m/s czyli odczuwalnie. Szczególnie istotne są silne wiatry jesienne i zimowe, które ze względu na swoją moc uosabiają surowość i żywiołowość. Z wiatrem związanych jest szereg przysłów na całym świecie. Te znane i kultywowane w Polsce związane są z dniem św. Antoniego i św. Michała, a brzmią następująco:
Ani Antoni na morzu wiatru nie dogoni.
Kiedy na Michała wiatr północny wieje, na ładną pogodę chłop traci nadzieję.
Gdy w Michała wiatr od wschodu lub północy, w zimie mrozy wielkiej mocy.
Powyższy tekst jest zarazem zaproszeniem nad brzeg morza w Słowińskim Parku Narodowym, gdzie praktycznie codziennie można doświadczyć wiatru. mimo że jest niewidzialny i bezwonny.
