Dnia 24 maja każdego roku obchodzimy swoje święto – Europejski Dzień Parków Narodowych. Rozwój idei ochrony obszarowej mającej na celu zachowanie przyrody w jej dzikiej postaci z perspektywy czasu pokazał, że był to słuszny krok. Parki Narodowe stanowią, wraz ze swoim unikalnym krajobrazem i bogactwem przyrodniczym, wizytówkę poszczególnych regionów, krajów, czy biomów świata. Słowiński Park Narodowy jest pod tym względem na uprzywilejowanej pozycji, dzięki czemu już w roku 1977 znalazł się w grupie światowej sieci rezerwatów biosfery (program UNESCO).
Z historycznego punktu widzenia niebagatelne znaczenie w promocji zabytków natury odegrała postać Johna Muira, a jego wyprawa po ostępach amerykańskich gór Sierra Nevada z Theodorem Roosveltem – ówczesnym prezydentem USA przeszła do kanonu opowieści o początkach ochrony przyrody.
W Europie pierwszy park narodowy Sarek powstał 24 maja 1909 roku w
Górach Skandynawskich (Szwecja), co z czasem dało pretekst do ustanowienia
święta parków narodowych.
A jak wygląda sytuacja parków narodowych współcześnie?
W 2018 roku w Estonii powstał nowy Park Narodowy (Alutaguse), w 2019 roku na
Ukrainie powiększono część istniejących parków narodowych, a powołanie do życia
dwóch nowych weszło na drogę legislacyjną. W grupie wyjątkowych i
niepowtarzalnych miejsc zasługujących na ochronę na najwyższym poziomie w
Polsce wymienia się między innymi rejony Wyżyny Krakowsko-Częstochowskiej, Pogórza
Przemyskiego czy Mazury, a na świecie obszary morskie. W tym ostatnim
kontekście warto wspomnieć o Słowińskim Parku Narodowym, który po rozszerzeniu
granic w 2004 roku stał się jednocześnie parkiem morskim.
