Wszyscy chyba słyszeliśmy charakterystyczny głos kukułki, jednak niewielu z nas wie jak ten ptak wygląda. Co ciekawe, znane nam „kukanie” jest odgłosem samca, samica wydaje inne dźwięki, podobne do chichotu. Warto poznać bliżej tego niezwykłego ptaka. Kukułka jest wielkości gołębia, ma ciemnoszarą głowę, szyję i skrzydła, jasnoszarą pierś, a brzuszek pokryty biało-szarymi prążkami.
Zamieszkuje całą Eurazję, zimuje zaś w Afryce, Indiach i Indochinach. Samica w sezonie znosi około 20 jaj, podkładając je do gniazd innych ptaków. Najczęściej są to gatunki, do których należeli jej przybrani rodzice. Zwykle ubarwienie jaj jest podobne do jaj właściciela gniazda, ale trochę większe. Samiec kukułki odciąga uwagę ptaków, a samiczka w tym czasie składa swoje jajo, zabierając w zamian w dziobie jajo gospodarzy. Kukułcze pisklę najczęściej wykluwa się jako pierwsze. Choć nagie i ślepe jest bardzo silne. Niemal od razu usuwa z gniazda konkurencję, czyli jajka i pisklęta przybranych rodziców. Nie spocznie w swych działaniach, aż pozostanie samo w gnieździe. Jej opiekunami najczęściej są: trzcinniczki, trzciniaki, rokitniczki, łozówki, kopciuszki, pliszki, a nawet rudziki i mysikróliki. Młoda kukułka rośnie bardzo szybko i w krótkim czasie staje się większa od przybranych rodziców. W wieku 6 tygodni jest już samodzielna. Żywi się gąsienicami motyli i chrząszczy występującymi najliczniej i będącymi łatwą zdobyczą. Nie pogardzi również tymi włochatymi, które inne ptaki jedzą niechętnie. Jednak nie wszystkie podrzucone kukułki mają szansę na przeżycie. Część ptaków rozpoznaje podstęp i wyrzuca jajo różniące się od ich własnych. Inne porzucają gniazdo, gdy znajdują obce jajo, a jeszcze inne, wyrzucają wyklute już pisklę kukułki z gniazda. Gżegżółka (to ludowa nazwa kukułki) jest jedynym „gniazdowym pasożytem” w Polsce.
