Światowy Dzień Gleb przypadający corocznie na 5 grudnia to dobry pretekst, by przyjrzeć się faunie glebowej Słowińskiego Parku Narodowego. Dzięki zajęciom „wstęp do gleboznawstwa” prowadzonym w szkołach uczestnicy mają możliwość teoretycznie, a przy odrobinie szczęścia praktycznie zobaczyć ważne dla życia gleby bezkręgowce. Dżdżownice, pędraki i wije, a to tylko nieznaczna część z wielkiej grupy organizmów związanych z pedosferą. W tym miejscu naszą uwagę kieruję także ku żukom, których działalność na ubogiej piaszczystej glebie wypełnia ważną biologicznie niszę. Spotykane w lesie od lutego do listopada żuki wiosenne, leśne i byczniki to owady bardzo uzdolnione. Niesłychanie wrażliwe powonienie, umiejętność latania i odnóża przystosowane do kopania, to podstawowe umiejętności wykorzystywane na co dzień. Luźne piaski pozwalają im kopać pionowe chodniki wypełniane pokarmem dla przyszłego potomstwa. Za pożywienie służą im odchody zwierząt leśnych, bądź gospodarskich, rozkładające się grzyby i butwiejąca ściółka leśna. Aktywność żuków w Słowińskim Parku Narodowym mimochodem przyśpiesza obieg materii w środowisku, dodatkowo zaznacza się w procesach glebotwórczych.

Zielony mech, a na nim żuk o metalicznie połyskujących pokrywach w kolorach fioletowym i niebieskim.
Żuk wiosenny na jesiennym spacerze;fot. A. Krukowska

Duży żuk o czarnych, wyraźnie prążkowanych pokrywach. W otoczeniu występuje wyłącznie piasek.
Bycznik na plaży;fot. A. Krukowska
Print Friendly, PDF & Email