Na terenie Słowińskiego Parku Narodowego znajduje się jedna z 15 działających Polskich latarni morskich ulokowanych wzdłuż wybrzeża Morza Bałtyckiego. Latarnia Morska W Czołpinie zbudowana została na wysokiej zalesionej wydmie wznoszącej się ponad 50 metrów ponad poziom morza. Po raz pierwszy oddana została do użytku 15 stycznia 1875 roku.  Od strony wsi Smołdziński Las wejście na te wydmę jest bardziej strome niż od strony morza, gdzie ścieżka wije się drogą dłuższą ale o wiele mniej pochyłą. Z tego też powodu do miejsca budowy wszystkie materiały budowlane dostarczane były drogą morską. W celu sprawniejszego wyładunku materiałów na brzeg wybudowano specjalny pomost. Z barek materiały przenoszone były na wozy konne i tak dostarczane na górę.

Podczas budowy w laternie zainstalowano soczewkę Fresnela czyli specjalne urządzenie optyczne składające się z koncentrycznych pierścieni będących pocienionymi fragmentami soczewki. Soczewka ta stosowana również na przykład w reflektorach samochodowych powoduje, że światło jest w stanie przemieścić się na o wiele większe odległości niż bez jej zastosowania.

Latarnia morska w Czołpinie na tle sosen i błękitnego nieba.
Latarnia Morska w Czołpinie

Na początku swojej pracy Latarnia w Czołpinie uzyskiwała światło dzięki spalaniu oleju mineralnego. W ciągu godziny pięć koncentrycznych knotów spalało 830 g oleju. W ciągu roku zużywano 3600 kg tego paliwa. Dopiero w latach 30 XX wieku zainstalowano w laternie oświetlenie elektryczne.

Wieża latarni zbudowana jest z czerwonej cegły i mierzy 25,2 metry, co w połączeniu z wysokością wydmy na której się znajduje powoduje, że światło usytuowane jest na wysokości około 75 m n.p.m. Średnica wieży w podstawie wynosi 7 metrów i zwęża się ku górze do średnicy 6,2 m poniżej galerii.

Budowla przetrwała do naszych czasów w prawie nie zmienionej formie. Nie została na szczęście zniszczona w czasie II wojny światowej i bez żadnej przerwy podjęła znów swoją służbę 7 grudnia 1945 roku obsługiwana już przez polską załogę.

Od samego początku jej działania, Latarnia obsługiwana była przez trzech latarników. Aby zapewnić im warunki mieszkalne, oddaleniu około 1200 m od latarni, w 1871 roku wybudowano zabudowania mieszkalne i gospodarcze w których mogli mieszkać wraz ze swoimi rodzinami. Obecnie, w budynkach tych obecnie mieści się Muzeum Słowińskiego Parku Narodowego prezentujące nie tylko ciekawą wystawę o przyrodzie Parku ale również różnego rodzaju zagadnienia związanych z latarniami i nawigacją.

Zbliżenie na urządzenie optyczne, zainstalowane w latarni morskiej w Czołpinie.
Optyka Fresnela w laternie

Dzisiaj Latarnia w Czołpinie jest popularną atrakcją turystyczną. Jej samotne położenie z dala od innych zabudowań powoduje, że rozpościera się z niej piękny widok ma duży fragment Słowińskiego Parku Narodowego. Gdy staniemy na jej północnej stronie naszym oczom ukaże się Morze Bałtyckie, na wschodzie zobaczymy Wydmy Czołpińskie. Od południa na krajobrazie króluje Rowokół czyli najwyższe zniesienie niziny Gardeńsko-Łebskiej wznoszące się 115 m n.p.m a od zachodu widać dwa jeziora, Dołgie Wielkie i Jezioro Gardno.

Print Friendly, PDF & Email