‘Martwe drewno’ to tytuł jednego z przystanków na trasie ścieżki przyrodniczej w Słowińskim Parku Narodowym w Obwodzie Ochronnym Rąbka. Zastać tu możemy drzewa we wszystkich stadiach rozwoju i dekompozycji, ze szczególną reprezentacją odpowiadającą za etap starczy i martwego drewna. Drzewa powalone w wyniku naturalnych zdarzeń stanowią nowe siedlisko dla rosnących w lesie roślin. Rozpoczyna się powolny etap sukcesji pnia, w którym dużą rolę odgrywają mchy.

Fragment pnia pokrytego w całości przez mchy, a na nim duża kępa kosmatki przypominającej leśną trawę.
Sukcesja na powalonym pniu drzewa;fot. Ł. Fuglewicz

Inna jest jakość martwych, a stojących drzew, od tych, które czas powalił już na ziemię. Rośliny usadowione na grzędzie z odłamanego konaru, czy wywrocie będą miały bliżej do promieni słonecznych, o które trudno w gęstym lesie.

W zmurszałej kłodzie, niczym w wielkiej donicy, rośnie otulona mchem wielka paproć i szczawik zajęczy.
Paproć w szczelinie rozłamanego drzewa;fot. Ł. Fuglewicz

Wszystkie etapy umierania drzewa sprzyjają zarówno niezliczonej grupie owadów, jak i innym gatunkom. Chrząszcze, które żerowały w jeszcze żywych drzewach pozostawiają z czasem substrat dla innych stworzeń np.: mrówek, larw trociniarki czerwicy (motyl), złotolitek (błonkówka), bielników (błonkówka).

Gładka, pozbawiona kory powierzchnia pnia, z mnóstwem różnej wielkości otworów, prawdopodobnie wygryzionych przez owady.
Hotelik dla owadów;fot. Ł. Fuglewicz

Rośliny i owady to część bardziej złożonego świata związanego z martwym drewnem. Uzupełniają je w dużej liczbie grzyby i śluzowce. Oprócz znanych nam reprezentantów pojawiają się także takie, dla których tego typu podłoże jest preferowane lub których istnienie jest uzależnione od martwego drewna.

Kilka cylindrycznych form śluzowców w brązowym kolorze na korze leżącej brzozy.
Śluzowce na kłodzie;fot. Ł. Fuglewicz
Print Friendly, PDF & Email