Co roku w ramach Międzynarodowego Dnia Mokradeł (2 lutego) oraz przy okazji innych kampanii edukacyjnych przybliżamy nieocenioną rolę jaką spełniają obszary wodno-błotne. Tak i tym razem.

Woda dla organizmów żywych może być postrzegana jako siedlisko, podstawowy surowiec do życia, czy w końcu składnik ich komórek. Poznajmy więc kilka różnych siedlisk mokradłowych z naszego Parku.

Wysokie stany wody gruntowej jesienią, niewielkie parowanie i dodatkowo falowanie sprawiają, że strefy przyjeziorne zamieniają się w rozlewiska. Część z nich doczeka w takiej postaci wiosny, kiedy to licznie osiądzie na nich ptactwo wędrowne.

Ujęcie jakby ze środka jeziora Gardno w kierunku na to co je okala. W oddali zalesione wzgórza.
Gardnieńskie Lęgi w Słowińskim Parku Narodowym;fot. Ł. Fuglewicz

Brzezina bagienna, to podmokły i ubogi las. Miejsce z trudem skolonizowane przez drzewa, przez co o mniej imponujących rozmiarach. Wśród nich nierzadko zauważyć można brzozy omszone.

Dominuje wszędobylski śnieg i przecinające go, gęsto ustawione pnie brzóz.
Widok na brzezinę ze ścieżki przyrodniczej Klucki Las;fot. Ł. Fuglewicz

Jeziorko dystroficzne „Oczko Olsowe” na trasie ścieżki przyrodniczej Żarnowska jest niewielkim zbiornikiem ze słabo zarysowaną linią brzegową z powodu nasuwania się na jego taflę kożucha roślinności, inaczej zwanego płem.

Niewielki zbiornik wodny pokryty jest w wiekszości kożuchem niskiej, pływającej roślinności.
Zarastające jeziorko;fot. Ł. Fuglewicz

Jak widać, krajobrazy mokradeł są różne, dlatego różne są występujące na nich zwierzęta, rośliny i grzyby. Jedno jest niezmienne – mokradła stanowią ostoje rzadkich gatunków.

Każdy z nas może sprzyjać zachowaniu mokradeł poprzez wybory konsumenckie o niskim śladzie wodnym, zastępowanie podłoża torfowego alternatywnym (ziemia kompostowa, kora, kompostowane surowce drzewne) lub poprzez tworzenie nowych zbiorników wodnych.

Print Friendly, PDF & Email