Co roku w ramach Międzynarodowego Dnia Mokradeł (2 lutego) oraz przy okazji innych kampanii edukacyjnych przybliżamy nieocenioną rolę jaką spełniają obszary wodno-błotne. Tak i tym razem.
Woda dla organizmów żywych może być postrzegana jako siedlisko, podstawowy surowiec do życia, czy w końcu składnik ich komórek. Poznajmy więc kilka różnych siedlisk mokradłowych z naszego Parku.
Wysokie stany wody gruntowej jesienią, niewielkie parowanie i dodatkowo falowanie sprawiają, że strefy przyjeziorne zamieniają się w rozlewiska. Część z nich doczeka w takiej postaci wiosny, kiedy to licznie osiądzie na nich ptactwo wędrowne.
Brzezina bagienna, to podmokły i ubogi las. Miejsce z trudem skolonizowane przez drzewa, przez co o mniej imponujących rozmiarach. Wśród nich nierzadko zauważyć można brzozy omszone.
Jeziorko dystroficzne „Oczko Olsowe” na trasie ścieżki przyrodniczej Żarnowska jest niewielkim zbiornikiem ze słabo zarysowaną linią brzegową z powodu nasuwania się na jego taflę kożucha roślinności, inaczej zwanego płem.
Jak widać, krajobrazy mokradeł są różne, dlatego różne są występujące na nich zwierzęta, rośliny i grzyby. Jedno jest niezmienne – mokradła stanowią ostoje rzadkich gatunków.
Każdy z nas może sprzyjać zachowaniu mokradeł poprzez wybory konsumenckie o niskim śladzie wodnym, zastępowanie podłoża torfowego alternatywnym (ziemia kompostowa, kora, kompostowane surowce drzewne) lub poprzez tworzenie nowych zbiorników wodnych.
