Słowiński Park Narodowy kojarzy się z bielą piasku wydm; błękitem wszechobecnych wód i zielenią roślinności. Nie tylko mchy sprawiają, że krajobraz w pewnej mierze nie zmienia się tu w takcie roku. Rozglądając się teraz wokół spotkamy zimozielone drzewa iglaste, czy niektóre, wciąż zielone byliny, jak sfotografowana pokrzywa.
Rozległe równiny w Słowińskim Parku Narodowym i jego otulinie to miejsce, gdzie od jesieni do wiosny stagnuje woda. Takie środowisko upodobały sobie sity, których żywo zielony kolor rzuca się w oczy szczególnie zimą na tle białego puchu.
Sosny, świerki i daglezje wymieniają liście (igły) stopniowo, w sposób ciągły, w trakcie całego swojego rozwoju, dlatego są cały czas zielone, dopóki tli się w nich życie.[
Warto zaznaczyć, żedrzewa iglaste odgrywają zasadniczą rolę w mechanicznym oczyszczaniu powietrza z zanieczyszczeń pyłowych. Dodatkowo pełne są olejków eterycznych, o czym mógł się przekonać każdy, kto podczas Świąt Bożego Narodzenia dekorował mieszkanie używając np.: stroiszu jodłowego.
