Słowiński Park Narodowy leży na trasie jesienno-wiosennych przelotów ptaków migrujących. Obecność dużych, płytkich jezior otoczonych łąkami, umożliwia im bezpieczny odpoczynek i zapewnia miejsce do żerowania. Do częstych skrzydlatych gości na naszym terenie należą gęsi zbożowe i białoczelne. W lecie gatunki te gniazdują i wychowują młode na dalekiej północy i północnym-wschodzie,  zimę spędzają zaś w Danii, Holandii czy Niemczech. U nas pojawiają się wiosną i jesienią podczas przelotów. Na terenie Parku, odpoczywają po trudach dalekiej podróży i uzupełniają zapasy energetyczne. Jesienne odwiedziny są dłuższe i często przeciągają się aż do zimy.

Poderwana do lotu chmara gęsi zbożowych i białoczelnych. W tle uschnięte trzcinowisko i pogodne, ale lekko przymglone, jesienne niebo.
Gęsi zbożowe i białoczelne (M.Jędro)

Mimo, że kalendarzowa jesień zaczęła się 23 września, dopiero na początku października można było zobaczyć na niebie klucze ptaków. W tym roku jesienne migracje, z powodu ciepłej pogody, są wyjątkowo późne. Przez najbliższe miesiące możemy obserwować na niebie klucze dzikich gęsi szybujących w różnych kierunkach.

Liczne gęsi w locie na tle spokojnej toni jeziora i szaroniebieskiego nieba.
Poranne odloty na żerowiska (M.Jędro)

Wbrew powszechnej opinii, gęsi nie żerują na jeziorach, a jedynie nocują, w stadach liczących nierzadko kilkanaście tysięcy ptaków. Nad ranem dzielą się na mniejsze grupy i rozlatują na okoliczne pola, łąki, pastwiska, gdzie skubią trawę lub oziminę. Można je także spotkać na ścierniskach, czy uprawach rzepaku. W poszukiwaniu żerowisk potrafią pokonać dystans do kilkunastu kilometrów. Czasami w ciągu dnia zmieniają pastwiska, albo wracają nad jeziora, by ugasić pragnienie. Dlatego też widujemy ptaki lecące w różne strony. Wieczorem, a czasami już po ciemku, duże stada wracają na noclegowiska. Nie widać lecących ptaków, jedynie słychać ich gęganie.

Klucz gęsi na niebie pokrytym chmurami pierzastymi. Na pierwszym planie zielone trzcinowisko.
Klucz gęsi (M.Jędro)

Gęsi latają w charakterystycznym kluczu przypominającym literę V, w którym stado prowadzi jeden osobnik. Każdy kolejny ptak w kluczu znajduje się w korytarzu aerodynamicznym wytworzonym przez poprzednika, dzięki temu podczas lotu zużywa znacznie mniej energii. Ptaki prowadzące klucz cały czas się wymieniają. Z przodu lecą zawsze osobniki najsilniejsze, a ptaki słabe, chore i młode lecą na końcu formacji. Ostatnio zimy w naszym kraju są coraz łagodniejsze, jeziora nie zamarzają, więc ptaki wydłużają swój pobyt na terenie Parku. Mamy więc szansę obserwować przelatujące gęsi i na własne oczy zobaczyć wymianę przewodnika w podniebnym kluczu.

Piękny portret z profilu podrywającej się do lotu gęsi gęgawy.
Gęgawa (M.Nawrocki)
Print Friendly, PDF & Email