Jednym z niezwykłych, „zaczarowanych” zbiorowisk leśnych w wydmowym krajobrazie Słowińskiego Parku Narodowego jest ols. Z racji bliskiego sąsiedztwa jezior, szczególnie wiosną, jest to las podtopiony, z często snującą się mgłą pomiędzy drzewami.
Takie warunki znakomicie znoszą olsze czarne. Podstawa ich pnia jest niezwykle rozbudowana, a drzewa każdym możliwym sposobem umocowują się do grząskiego gruntu. U ich nasady spotkamy wiele mchów, dla których wystające z wody korzenie stanowią jedyny suchy ląd. Gdy woda opadnie, wśród korzeni pojawia się wiele kryjówek chętnie wykorzystywanych przez zwierzęta.
Tam, gdzie spotkamy olsze i wodę, spodziewać się można dziko rosnących porzeczek czarnych. Ich niepozorne kwiaty pojawiają się na przełomie kwietnia i maja.
Mimo, że olsy są tak ciekawe, dzięki zabagnieniu stanowią jedne z najmniej dostępnych zbiorowisk leśnych.
Podążając szlakami turystycznymi oraz ścieżkami przyrodniczymi po Słowińskim Parku Narodowym możemy odnaleźć olsy w rejonie jeziora Dołgie Wielkie oraz wokół jeziora Łebsko. W szczególności ta ostatnia lokalizacja warta jest naszej uwagi – na Mierzei ols sąsiaduje bezpośrednio z wydmami.
